*OCZAMI CANDI*
Szłam zatłoczonymi ulicami Londynu, przepychając się przez
grupę paparazzi, którzy zadawali mi bezczelne pytania, dotyczące mojego
prywatnego życia, przy okazji, popychając mną w każdą możliwą stronę. Jezu,
dlaczego nie ma ze mną mojego
ochroniarza? Takie typu wycieczki nie należą do najlepszych. Skrzywiłam się gdy
jakiś paparazzi nadepnął mi na stopę brudząc mi nowe lakierki. Na dworze był
upał, a natłok ludzi ocierających się o mnie wywoływał duszności i zawroty głowy. Muszę się gdzieś
ukryć i to szybko. Właściwie to zgubiłam się. Drugi tydzień w Londynie, a ja
nadal nie ogarniam tego wszystkiego. Dobra mam trafić do Macdonaldu, to chyba
nie może być trudne? Chociaż biorąc pod uwagę dzisiejszą temperaturę i tych
wszystkich ludzi którzy dotykają mnie, krzyczą różne słowa niezrozumiałe dla
mnie, to do dojście do Macdonald'u zajmie mi całą wieczność. Następnym razem
zainwestuję w kamuflaż.
Skręciłam w jakąś
uliczkę mając nadzieję że tłum zmniejszy się i to diametralnie. Niestety
popełniłam kolejny błąd, skręcając w lewo dotarłam do jakiegoś centrum, ale w
jaki sposób? Jak obskurna uliczka może
prowadzić do centrum? Londyn to naprawdę dziwne miejsce. Przeklęłam pod nosem gdy kolejni fani i gapowicze
podbiegli do mnie prosząc o autografy i zdjęcia. Kolejne błyski fleszy
oślepiały mnie, a głosy zaczęły się ze sobą zlewać.
Candi, myśl. Co można teraz zrobić? Zawsze wiedziałam, że moja orientacja w
terenie jest słaba. Czy to mi jest pisane? Czy umrę w blasku fleszy? Cieszę się
z tego, że mam fanów, których kocham całym serduszkiem ale nie lubię, gdy ktoś
brudnymi butami <chociaż zwykle mają czyste buty> wchodzi w moje życie. W
oddali zobaczyłam budynek KFC, no nie jest to MC, ale mogę tu kupić jedzenie.
Ugh. Jak zwykle nie zjadłam śniadania.
Po drodze w kiosku kupiłam
czarne okulary przeciw słoneczne, które założyłam na swój nosek. Może choć
trochę odciągną uwagę od tego kim jestem?
Dzięki okularom błyski fleszy nie drażniły moje oczy już tak
bardzo, przez co bez problemu doszłam do celu bez żadnych omdleń czy chwilowych
braków orientacji.
Przekraczając próg KFC poczułam falę ulgi, może wreszcie
będzie dane mi odpocząć od natrętów? Od razu wszystkie oczy skierowały się na
mnie, a na moich policzkach zapewne pojawiły się rumieńce. Ahh. taka już
jestem, po prostu łatwo mnie zawstydzić. Ale teraz wiem tylko jedno, nie mogę
zostać rozpoznana. Szybko pochyliłam głowę na dół i idę, pomijając fakt, że
jest 99% szans, że w coś/kogoś jebnę. Na sekundę podniosłam wzrok i zobaczyłam
kilka nastolatek hmm. ok 13-14 lat z bluzkami z moją podobizną. Jezu,
najtrudniejsze mam za sobą, przeszłam koło tych dziewczyn.
- Poproszę longera i dużą kawę z mleczkiem- uśmiechnęłam się
do kasjerki
-Już się robi- odwzajemniła uśmiech, ale w tym uśmiechu
czaiła się nutka zdenerwowania? Na bank mnie rozpoznała. A może po prostu panikuję?
Jej. W sumie jestem taka gorąca, pewnie jest lesbijką albo bi... Jezu za dużo
przebywałam z kolegami mojego brata. A byłam taka skromna. Biorąc tacę ze swoim
zamówieniem, obróciłam się o 360 < stopni> wpadając na kogoś i wylewając
na niego kawę. Nie, no super! Wyczuliście sarkazm? No, w sumie dzisiaj piątek
13, widziałam chyba z 3 zakonnice, 2 czarne koty przeszły przede mną i
przemaszerowałam pod drabiną.
Fenomenalnie, czyż nie? A opierając się na informacjach, które posiada mój
mózg, sądzę iż to wszystko przynosi pecha.
Jestem dość niska w porównaniu z tym o to osobnikiem.
Spojrzałam na jego koszulkę i na tackę z moim jedzeniem, które leżało na podłodze które raczej nie nadawało się do
jedzenia. Dobra, dobra Candice, uspokój się właśnie ubrudziłaś bluzkę jakiegoś
kolesia, nieznajomego kolesia. A ty nawet nie przeprosisz tylko martwisz się o
swoje jedzenie? Fuck.
-Jezu przepraszam,
jestem taką wielką ciamajdą, wybacz naprawdę nie chciałam, odkupię ci tą
koszulkę- w tym samym momencie spojrzałam na resztę jego ubioru : podarte
rurki, pobrudzona kawą bluzka, no wyglądał nie najlepiej. Na moich ustach
pojawił się lekki grymas, na dodatek zalałam mu telefon który zapewne był zepsuty- I telefon- dopowiedziałam.
Chwyciłam serwetki i zaczęłam wycierać bluzkę chłopaka.
- Nie to moja wina, to ja idę wpatrując się w smartfona ,
wybacz nie musisz mi nic odkupić, serio.
Pomijając fakt, że chłopak powiedział mi że jest w porządku,
ja nadal kompletnie przestraszona gadałam głupoty.
- Może ty się oparzyłeś, Jezu. Co ja narobiłam?- mówiłam
nadal wycierając koszulkę chłopaka.
On złapał moje ręce zmuszając mnie przy okazji do spojrzenia
na jego twarz .
Cholera, gdzie moje okulary? Nie ma ich? Upss. Wpadłam. Ale
teraz wszystko zniknęło ponieważ zatonęłam w pięknych tęczówkach...Nialla
Horana.
Nie wierzę przede mną stoi seksowny członek najsłynniejszego
boysbandu na świecie, zaraz mnie coś jebnie.
- Błagam tylko nie krzycz. - wyszeptał chłopak.
Wytrzeszczyłam oczy, a moje serce nabrało obrotów. Oblałam
Nialla Horana, brawo Accola! Patrzył się na mnie świdrującymi, pięknymi,
niebieskimi oczami. Widniała w nich irytacja? Czyżby miał mi za złe to
wszystko?
Ogarnij się Candi, nie rób scen. Rozejrzałam się w około,
widząc tych wszystkich ludzi wpatrujących się w nas zaschło mi w ustach.
-Ja naprawdę przepraszam- odezwałam się wreszcie, a ton
głosu miałam niewiele głośniejszy od szeptu.
- Kazałem ci nie krzyczeć, a nie szeptać - prychnął, ukląkł
i zaczął zbierać jedzenie z podłogi.
- Co ty robisz? - Spytałam tym razem w miarę głośno.
- Jak to co? - spytał podnosząc brwi, gdy tak robił wyglądał
jak furbie.
Wyprostował się z tacą na rękach, uśmiechnął się krzywo i
podał mi tacę.
-Smacznego- zachichotał, dopiero teraz zauważyłam że w jego
głosie można dosłyszeć chrypkę.
Miałam odegrać się jakąś ripostom ale podeszły do nas
dziewczyny z moim zdjęciem na koszulkach.
-Możemy autografy?- spytały synchronicznie.
- Jasne- mruknęłam i wcisnęłam tacę w ręce blondyna który
patrzył się na mnie teraz podejrzanie.
- A to ty jesteś tą laską co Harry ogląda w jakimś tam
serialu- zaśmiał się jakoś pokracznie co wywołało u mnie chichot.
- Tak- mruknęłam- Cieszę się że Harry ogląda mój serial
- Gamonie i cwele tak mają - znów zarechotał sprawiając że
fanki zaczęły coś do siebie szeptać.
Czy on powiedział, ze mój serial oglądają gamonie i cwele?
Nie no sorry koleś, a co ty niby gwiazdka Hollywood? Muszę przyznać, że smutno
mi się zrobiło gdy tak powiedział. Kurczę jeszcze z rok temu byłam tak napaloną
directionerką . Oby to nie wyszło.
Popatrzyłam na niego oskarżycielsko, ale i również
seksownie. Tak już miałam, gdy chce być wściekłą kobietą wychodzę na seksowną
diablice.
-Pff. - Prychnęłam wyciągając wizytówkę, włożyłam mu ją do
tylnej kieszeni. - Jeśli chcesz zgłosić skargę, odzyskać należne ci się
pieniądze czy coś, to mój menadżer powinien wszystko załatwić.- wzięłam swoją
tacę, przechodząc obok, lekko go popchnęłam.
Szepnęłam jeszcze- perfidny
dupek- po czym się zaśmiał.
_____________________________________________________
_____________________________________________________
Witam, wszystkich! J
Jak widzicie wreszcie pojawił się Prolog. Wszystkie skargi,
uwagi, porady czy cokolwiek innego proszę pisać w komentarzach.
Proszę wszystkich
czytelników o KOMENTARZE! One naprawdę motywują do
dalszego pisania.
SERDECZNIE ZAPRASZAMY DO CZYTANIA! xx
Sylwia i Natalia. J
